فایل صوتی از دکتر میثاق گوش میکردم .یکی از مباحث خیلی فراگیر و راه حلشان خیلی آسان بود تصمیم گرفتم آن را بازنشر کنم.
یکی از دلایل انجام ندادن کاری یا تنبلی کامل گرایی است.کامل گرایی با کمال گرایی متفاوت است.کمال گرا می گوید: هر چه بیشتر بهتر اما کامل گرا می گوید: یا صفر یا بیست .معمولا کامل گرا به وسواس کشیده میشود و به اشتباه توسط اطرافیان تشویق هم میشود.بعنوان مثال
در درس خواندن :واو به واو صفحه را باید حفظ کند.
در کارهای خانه :باید گوشه گوشه خانه را مرتب کند.
در تکمیل پروژه یا طراحی: هزار بار آنرا بازبینی میکند حتی تا آنجا پیش میرود که ممکن است کار خود را خراب کند.
شب امتحان: به جای حداکثر استفاده از وقت باقی مانده و گرفتن نمره متوسط ،تصمیم به حذف درس می گیرد.
کامل گرایی چه ربطی به تنبلی دارد
چون انجام یک کار با نمره بیست دارای مشقت زیاد و احتمال موفقیت کم است و گاهی حتی وقت موردمحاسبه ما برای کامل انجام دادن خیلی کمتر از وقت در اختیار است معمولا عطایش را به لقایش بخشیده و فعل را حذف می کنیم یعنی کاری انجام نمی دهیم.
راه حل
1- تحقیر مشکلات
وقتی تکالیف و مشکلات را خیلی بزرگ کنیم کاملا در برابرش تنبل و عاجز می شویم پس اول مشکلات را تحقیر کن بعد تدبیر.
2- ناقص گرایی در عمل
قبل از انجام عمل با خودت تکرار کن که میخواهم امروز اینکار را ناقص انجام دهم یعنی عمدا از 5 صفحه دو صفحه درس بخوان یا عمدا در تمیز کردن خانه قسمتی از میز را پاک نکن تا ذهنت باور کند با ناقص انجام دادن عمل هیچ اتفاق خاصی نمی افتد.معمولا افراد کامل گرا با انجام ناقص اعمال دارای حس بدی میشوند.ما دو نوع رنج داریم: رنج مرض و رنج درمان . رنج مرض خفیف و طولانی مدت و رنج درمان شدید و کوتاه مدت است حال یک کامل گرا وقتی بارها و بارها از انجام کاری منصرف یا در انجام آن تنبلی میکند رنج میکشد ( رنج خفیف و طولانی ) و در صورت ناقص انجام دادن عمل هم رنج میکشد اما این رنج خیلی زود از بین می رود (رنج شدید و کوتاه مدت) حال انتخاب با خود فرد است.
من اینجا اعتراف می کنم که یک تنبل از نوع کامل گرا هستم، کاملا!