یادمه وقتی بچه بودیم دائم تو مدرسه بهمون می گفتند بلند نخند لاک نزن موهای چتری تون دیده نشه ژل نزنید یادم نمیاد کسی یه بار گفته باشه کرم مرطوب کننده و شونه کوچیک همراه داشته باشید.
واسه خیلی از این ممنوعیت ها اسم های قشنگی هم گذاشته بودیم.دختر نجیب بلند نمی خنده دختر تمیز ناخناشو بلند نمی کنه و لاک نمی زنه گاهی لطف می کردند و برچسب نمی زدند بلکه به واژه "دختر خوب" "دختر بد" اکتفا می کردند.خلاصه با این سیستم تک بعدی مسخره بزرگ شدیم و معیارهای خوب و بد تو ذهنمون شکل گرفت.
دیروز در محل کارم دو عمل روی دو دختر همسن و سال اتفاق افتاد.در اتاق اول دختری باسرو وضع مرتب و آرایش ملایم تحت عمل لیپوساکشن قرار گرفت و در اتاق دوم دختری تکیده و رنجور کیست تخمدان 10 کیلویی از شکمش خارج شد.بیماری برای هر انسانی اتفاق میفته اما وقتی دختر جوانی در عرض یک ماه 10 کیلو اضافه وزن پیدا میکنه به این موضوع اهمیت نمیده و فقط سایز لباساش بزرگتر میشه جای تعجب داره.
هر زنی چهار انرژی داره : مادری - بانویی - تکاپو - جذابیت
افراط یا تفریط در هر کدوم از این انرژی ها باعث شخصیت ناقص زن میشه.در مدرسه اونقدر روی شخصیت بانویی دختر تاکید میشه که اگر به جنبه جذابیت خودش بها بده احساس عذاب وجدان میکنه یا کلا میزنه زیر همه چی و طغیانگرانه به بعد جذابیت وجودش پناه میاره و از هر چه بانویی و خانمی دور میشه.
نمی دونم چرا ملتی هستیم که نمی تونیم چیزی رو در حد تعادل نگه داریم و به چند گروه تبدیل شدیم
دخترای همیشه درس خون و پول درآر (افراط تکاپو)
دخترای پای ثابت آرایشگاه و پیرو شدید مد(افراط جذابیت)
دخترای سنگین و خانم که حتی تو عروسی هم نمی رقصند (افراط بانویی)
و مادرانی که تمام معنای زندگیشونو تو بچه هاشون می بینند و خودشون جدای از بچه هیچی ندارند(افراط مادری)
جالب تر اینکه همیشه اعضای هر گروه به گروه دیگه انتقاد شدید دارند و همدیگرو زیر سوال می برند.
کاش در مدرسه به جای تاکید شدید روی بانویی یک دختر روی تمام جنبه های روحیش تاکید می کردند لازم نبود بخش جذابیت دختر رو به اسم اسلام نادیده بگیرند می تونستند حتی با رعایت دستورات اسلام به این بعد بپردازند( فرهنگ عطر زدن - آموزش توجه به سلامتی و توصیه ها - ورزش های مخصوص جسم زن و....) شاید اونجوری امروز اکثر دخترا سردرگم نبودند و ناخودآگاه یک بخش از وجودشون رو قربانی بخش دیگه نمی کردند.
التوصیه به لیسینینگ
لیلی
