حریم خصوصی واژه دوست داشتنی و تزیینی در ایران محسوب میشه .همه مردم وقتی نوبت به خودشون میرسه حریم رو جزئی از حقوق خودشون می دونند و وقتی رعایت نمیشه اعتراض می کنند اما نمیدونم چرا واسه خودشون عیدِ واسه بقیه عیب.یادم میاد سر کلاس فوریت های پزشکی استادمون می گفت اولین کار حفظ تورنته بیمار و کشیدن پاراوانه حتی در خارج از بیمارستانم سعی کنید اگر چند نفرید دور تا دور بیمار رو بگیرید و یک حلقه انسانی درست کنید و وقتی به هوش اومد کاملا طبیعی برخورد کنید چون جنبه روانی دیده شدن و در معرض بودن بیماری آزاردهنده تر از دردِ.
همیشه وقتی کتابی دستم می گیرم کسی پیدا میشه که سوال کنه چی میخونی ؟یا سرشو مثل غاز بیارِ روی کتاب و بپرسه چی می خونی؟! مسلما با لحن سرد پاسخگویی از سوالات بیشتر جلوگیری میکردم اما همین رفتار بقیه و معذب بودن خودم باعث شد که خیلی روی خودم کار کنم و تا جاییکه میتونم اصلا از آدما سوال غیرکاری نپرسم.
در محل کار جدیدم چیز عجیبی دیدم.نه تنها لحن سرد جواب نمیده بلکه حتی اگه مستقیما بگی به شما مربوط نیست بازم تا جواب نگیرند دست از سرت برنمی دارند.چند روز پیش یکی از همکارام پرسید استخدامی شرکت کردی؟ نه گفتن همانا و بلا گفتن.امروز مکالمه جالب تری با یک نفر دیگه اتفاق افتاد.
- بیمارستان قبلی چقد حقوق می گرفتی؟
- مهم نیست
- نه بگو دیگه
- :ا تقریبا مثل همین جا
- یعنی در یکسال x تومان. چقدر جمع کردی؟
- :ا ببخشید این سوال خصوصیه
- حالا بگو دیگه نمیخوام که ازت بگیرم.
- دوست ندارم بگم.
- بگو دیگه مگه چی میشه؟
مجبور شدم راهمو کج کنم و بیام این طرف سالن.واقعا دوست ندارم این رفتار رو داشته باشم چون این رفتار منجر به جو سنگینی میشه.در مشاغل دیگه شاید روابط همکاران زیاد مهم نباشه اما درمان یک کار گروهیه مخصوصا اتاق عمل شما حتی اگه بخوای نمی تونی روابطت رو محدود و ایزوله کنی.واقعا نمیدونم وقتی سکوت جواب نمیده باید چه بازخوردی داشته باشم الزاما حتما باید دروغ بگم یا دائم کانتکت داشته باشم.
کاش یک روزی برسه که احترام گذاشتن به حریم خصوصی دیگران مد بشه. همه گیر و یهویی به طرز لوکسی سوالای شخصی پرسیدن بی کلاسی محسوب شه.