این آهنگ - البته با صدای هایده- منو یاد یکی از دوستام میندازه، خیلی زیاد
تنها دوستیه که تا این حد باهاش صمیمی بودم و درواقع عضوی از خانوااده ی هم شده بودیم، عاشق این آهنگ بود، حدود ده سال پیش که داشت از ایران میرفت، اون موقع ها تازه پیش دانشگاهی رو تموم کرده بودیم، همش این آهنگو گوش میداد، نوجوون بودیم دیگه، تو اوج احساسات، همدیگه رو بغل میکردیم و زار زار گریه میکردیم D:
البته هنوز از اون سالها نتونسته بیاد و با اینکه تقریبا هرروز از هم خبرداریم، ولی خیلی دلتنگش میش، مخصوصا وقتی این اهنگو میشنوم
پاسخ:
آخی انشالله زودتر برگرده ایران یا شما بری پیشش